ابن احمد بن عثمان بن احمد بن محمد بن ایوب بغدادی، مکنی به ابوحفص و مشهور به ابن شاهین. محدث، حافظ، مورخ، واعظ و مفسر بود. وی در صفر سال 297 ه. ق. متولد شد و در ذیحجۀ سال 385ه. ق. در بغداد درگذشت و در مقبرۀ باب الحرب دفن شد. تألیفات او را تا 330 کتاب ذکر کرده اند که از جملۀ آنها است: 1- التاریخ. 2- التفسیر الکبیر. 3- الزهد. 4- المسند. (از معجم المؤلفین و الاعلام زرکلی). رجوع به مآخذ ذیل شود: تاریخ بغداد ج 11 ص 265، لسان المیزان ج 4 ص 283، المنتظم ج 7 ص 182، تذکرهالحفاظج 3 ص 183، طبقات القراء ج 1 ص 588، النجوم الزاهره ج 4 ص 385، شذرات الذهب ج 3 ص 177، مختصر دول الاسلام ج 1 ص 182، مرآهالجنان ج 2 ص 426، کشف الظنون ص 1394 و سایر صفحات و ایضاح المکنون ج 1 ص 302 و ج 2 ص 481
ابن احمد بن عثمان بن احمد بن محمد بن ایوب بغدادی، مکنی به ابوحفص و مشهور به ابن شاهین. محدث، حافظ، مورخ، واعظ و مفسر بود. وی در صفر سال 297 هَ. ق. متولد شد و در ذیحجۀ سال 385هَ. ق. در بغداد درگذشت و در مقبرۀ باب الحرب دفن شد. تألیفات او را تا 330 کتاب ذکر کرده اند که از جملۀ آنها است: 1- التاریخ. 2- التفسیر الکبیر. 3- الزهد. 4- المسند. (از معجم المؤلفین و الاعلام زرکلی). رجوع به مآخذ ذیل شود: تاریخ بغداد ج 11 ص 265، لسان المیزان ج 4 ص 283، المنتظم ج 7 ص 182، تذکرهالحفاظج 3 ص 183، طبقات القراء ج 1 ص 588، النجوم الزاهره ج 4 ص 385، شذرات الذهب ج 3 ص 177، مختصر دول الاسلام ج 1 ص 182، مرآهالجنان ج 2 ص 426، کشف الظنون ص 1394 و سایر صفحات و ایضاح المکنون ج 1 ص 302 و ج 2 ص 481